Grenzen stellen

Ze voelde zich onrustig , kon nergens écht rust vinden. Wilde zo graag gewoon genieten en ontspannen zijn….zat gewoon niet lekker in haar vel. Zowel thuis als op het werk had ze het gevoel dat niemand rekening met haar hield ; steeds als zij een planning voor de dag had gemaakt of  bedacht even op de bank te kruipen met een boek , kwam er wel weer iemand tussen met iets wat écht nú moest gebeuren.

Dit vertelde Marjon toen ik vroeg waarom ze zich had aangemeld voor coaching met paarden.

Op het moment dat ze de paddock in stapte, kwam het paard direct naar haar toe. Het dier begon met haar hoofd tegen Marjon te schuren, zo stevig dat ze wankelde en een stap naar achter deed. Het paard stapte meteen dichterbij en duwde haar hoofd opnieuw tegen Marjon aan. Die begon haar te aaien, waarop het paard naar voren stapte en Marjon deed snel een stap achteruit.

“Wat gebeurd er ?” vroeg ik.

“Ze komt zo dichtbij dat ze bijna op mijn tenen staat ! Ik denk dat ze graag dichtbij mij wil zijn. “ Op het moment dat Marjon dat uitspreekt draait het paard zich half om en duwt nu met haar schouder tegen Marjon. Opnieuw wankelt Marjon. Op het moment dat ik vraag of ze dit fijn vindt, dat het paard bepaalt waar ze staat en welke ruimte ze krijgt, is het ineens heel stil. Marjon kijkt naar de grond en haar schouders schokken. “Dit is precies wat er iedere dag weer met mij gebeurd, anderen bepalen mijn ruimte en wat ik die dag moet gaan doen.”

Wanneer ik rustig vraag of zij haar grenzen voldoende aangeeft zodat anderen de kans krijgen die te respecteren, blijft het opnieuw even stil. “ Nee , ik denk het niet” is vervolgens haar antwoord. “Ik wil graag voor anderen zorgen, er zijn als iemand iets nodig heeft, iets voor iemand kunnen betekenen.”

 

En zo zijn er heel veel Marjons. Zij staan graag klaar voor anderen, voelen zich fijn als ze iemand kunnen helpen , maar vergeten daarbij hun eigen grenzen aan te geven…. Dat wat zij nou nodig hebben om zich goed te voelen. Maar vaak wordt vergeten dat het geen onwil van de ander is wanneer ze jouw grenzen niet respecteren. Geef je ze wel duidelijk aan ?

“Grensbesef geeft niet alleen veiligheid voor jezelf, maar óók voor de ander.”

Alleen op de grens kan werkelijk contact ontstaan tussen jou en de ander. Jezelf laten zien op de grens wil zeggen dat je kenbaar maakt wat je wilt, wat je niet wilt, waar je behoeftes liggen en welke angsten je hierin tegenkomt.

Alleen op de grens laat je je maskers helemaal zakken. Dat kan best eng zijn, maar geeft tegelijkertijd een gevoel van zelfrespect. En vrijwel altijd zal de ander ook respect gaan voelen voor wie jij bent.

Marjon heeft in deze sessie geleerd dat grenzen aangeven niet hoeft te betekenen dat je een ander afwijst. Nadat zij het paard een paar keer door middel van haar lichaamshouding liet merken waar haar grens lag, was er ruimte voor respectvol, maar vooral ook warm contact.