Je weet ’s morgens niet hoe je je bed uit moet komen. Je hebt weinig energie, je bent stijf en alles doet zeer.

Op je werk kun je je niet concentreren, het lijkt wel of de stapel werk op je bureau steeds groter wordt.

Je ziet al op tegen de middag, waarin je na je werk nog de kinderen naar tennisles moet brengen en weer ophalen, boodschappen doen, koken ondertussen een was vouwen en je jongste zoon helpen met zijn huiswerk.

Je ziet overal tegenop, ook leuke dingen geven je op dit moment geen energie, sociale verplichtingen ontloop je als dat enigszins lukt.

Herkenbaar ?

Vermoeidheid is, net als pijn, een waarschuwingssignaal van het lichaam. Om het rustiger aan te doen of zelfs te stoppen omdat je energievoorraad bijna op is.

We hebben echter een ingebouwd systeem wat zorgt dat je steeds nóg een stapje verder kunt, in de oertijd was het tenslotte van belang om in gevaarlijke situaties tóch die sprint nog te kunnen trekken. Maar in onze tegenwoordige tijd maken we daar te vaak (mis)gebruik van.

Als je het signaal vermoeidheid negeert, zet je brein automatisch de aanmaak van stresshormonen; adrenaline en cortisol aan.

Deze hormonen stellen je in staat om tóch nog door te gaan, terwijl de gewone energievoorraad eigenlijk op is.  Je loopt op je reserves, maar….. ook die zijn een keer op.

 

Waarom

In de oertijd moest je kunnen vechten, vluchten of bevriezen, dat zorgt dat je in een stresssituatie kunt overleven. De stresshormonen zorgen ervoor dat je alert bent, zowel in je lichaam als in je hoofd. De spierspanning moet omhoog, je hartslag gaat sneller en spieren worden afgebroken om snelle energie te kunnen leveren.
Je lichaam kan dit prima aan, als het maar voor korte tijd is.

En dat is nou nét waar het in onze tegenwoordige tijd mis gaat ; ons hoofd staat constant aan, het lichaam reageert door ervoor te zorgen dat we weg kunnen rennen of vechten als dat nodig is. Om zo zuinig mogelijk om te gaan met de energie, ga je handelen op de automatische piloot; dat kost namelijk de minste energie. Daardoor blijf je maar doorgaan, tegen beter weten in.

Daarnaast is het zo dat als je lang achtereen in de vecht-vlucht-bevries modus staat, je ’s nachts moeilijker kan slapen. Voor een goede nachtrust zijn ontspanning, een tragere hartslag en een rustige ademhaling echt nodig! Door slechtere kwaliteit of minder slaap, herstel je minder goed, gevolg : je staat al moe op. Zo kom je in een vicieuze cirkel. Je kan steeds minder hebben en raakt uitgeput.

Wat kan je er zelf aan doen?

• Gezond eten. Vet en suiker zijn “troostvoedsel” , maar zorgen ervoor dat je je steeds vermoeider gaat voelen. Eet vooral veel groente en fruit, probeer koekjes, chips ed te laten staan en neem zo min mogelijk voeding met toegevoegde suiker
• Probeer korte rustmomenten per dag in te plannen, liggend en zet je wekker na ongeveer 20 minuten.
• Beweeg ! het liefst in de natuur. Intensief sporten is meestal niet op te brengen als je heel moe bent, maar een wandeling is voldoende.
• Respecteer je grenzen. Zorg dat je lichaam niet constant in de reserve-energie modus moet staan. Nee leren zeggen is goed voor jezelf zorgen. Hierdoor geef je je lichaam de tijd om weer bij te tanken.
• Probeer iedere dag bewust tijd te maken om uit je hoofd en in je lijf te komen. Doe een bodyscan of sluit buiten eens je ogen en luister naar de geluiden om je heen, voel waar de wind en de zon vandaan komen en kom in het hier en nu.

Moeilijk? Ja, vaak klinkt het simpel maar valt het in de praktijk niet mee. Dieren zijn meesters om in het hier en nu te zijn, kijk maar eens naar de kat die soezend op de vensterbank zit. Dit is een van de redenen waarom ik met behulp van paarden coach.

Zij kunnen heel goed laten zien waar bij jou de spanning zit en door hun spiegelend vermogen leren ze jou waar deze door is ontstaan.
Want ja, soms ben je al zo lang door gelopen dat je dit zelf even niet meer ziet.
En dat erkennen is al moeilijk genoeg.